Normallik ve Kimya Üzerine (Derya Cesur)

Bazen gece dolar insanın göğüs kafesine…

Buna benzer bir cümleydi kitaptaki…

Ne mümkün sözün melankolisine kaptırmamak kendini…

 Hele yazın ilk günü, bir sonbahar kandırmacası ise hava…

 Dışarıda hayat sürekli ve bağımsız değişkenleriyle akarken, ve ben bir çorbaya karmaşık bir deney muamelesi yaparken mutfakta, kitabın arka sayfasına biraz kimya bulaştı. 

Bunalım, kıskançlık, yer değiştirme isteği…

 Elif Şafak-Firarperest…


Bir kadın.. Bir eş… Bir anne.. Başarılı bir yazar… Bir gezgin…

 Satırların arasında ne çok rastladım kendime ve aynı derecede hayıflandım onları bir başka kadın yazdı diye… 

Sözcüklerin dünyası her hayatı kıskanılır yapmaya muktedir.

 Ne zordur kendi yarattığın, kendi dilinden konuşturduğun o dünyayı bırakıp da dışarıdaki gürültüye ayak uydurmayı başarmak.

.Bizler bile okuyucu olarak bir kitaba sığınırken bulmuyor muyuz kendimizi çoğu zaman…Sözcüklerin içinde bir yaşam kurmuyor muyuz ? Sessiz, huzurlu ve tılsımlı…

 Olmaz mı hiç çevirdiğiniz sayfalara yandığınız?

 Bitmese hiç…ve mecbur kalmasam aynı döngüye …

 Aynı sokaklara… Aynı insanlara… Aynı diyaloglara… 

Peki bir yazar için mümkün müdür normal biri olmak? Bir kadın yazar için?...

 Normal bir eş, normal bir anne? 

Yeni bir hayat yaratıp, içinde yeni yaşamlar var eden biri neresinde durur normalliğin? 

Bir elinizde çorba kaşığı, diğerinde kitap tutuyorsanız,

 hava kurşun gibi ağırsa ve sürükleyemiyorsanız ayaklarınızı yüreğinizin götürdüğü yerlere,

 dışarıya baktığınızda dikkatinizi çeken şeyler çirkin binalar ve delik deşik yollarsa,

 yoksa telvelerde görünen üç tane uzun yol, 

ya çorbadan vazgeçin ya kitaptan, kimyanız bozulmadan…                          01.06.2011 

Yorumlar

Yorum Gönder

Teşekkürler
#SSBL

Bu Haftanın Çok Okunanları

Hayat Mutlu Olunca Güzel (İzel Kaya)

Yorum Gönder
   Hayat kendimizi akışına kaptırdığımız ve sonun gelmemesini dilediğimiz bir kitap; bir sonra ki dakikanın ne olacağını tahmin edemediğimiz ters köşelerle dolu olan bir film gibi.   Günlerimiz o denli bir hızla geçiyor ki bir şeylerin farkına varamadan yaklaşıyoruz sona. Olmaz dediklerimiz hiç beklemediğimiz bir anda oluveriyor fakat olsun istediklerimiz hiçbir zaman gerçekleşmeyebiliyor. Her günümüz aynı geçiyor derken birden bire bir şey oluyor ve hayatının gidişatı tamamen değişiyor. Yarınımızın nasıl olacağını, yaşayacak ne kadar zamanımızın kaldığını bilmeden yıllar sonrası için planlar yaparak; bugün yaşadığımız anın, bugün ki sağlığımızın değerini bilmeden yaşıyoruz. Elimizdekilerin değerini bilmeden hep daha fazlası için çabalıyoruz ve bu amaç uğruna birbirimizi kırıyor, dostlarımızı kaybediyoruz. Hayatın zevkini insanlarla bir aradayken çıkarabildiğimizi; mutlulukların paylaştıkça çoğaldığını unutuyoruz.    Yaşayacak sınırlı gününüz ka...
Devamını okuyun

Bir Genç Haykırıyor (Fatma Nur Yıldız)

Yorum Gönder
Çanakkale, mavisi kırmızı ağlayan şehir… Hiç duydunuz mu? Bir asker haykırıyor. Ölmüş güya, bir mermerde adı dahi yazmıyor. Bir yetişkin çocuk, Elinde ölüm korkusundan ağır silah… Bir ak saçlı kahraman, Gözleri savaş meydanı kadar koyu siyah… Sene 1915, bir asker haykırıyor. “Biz, gemilerini toprakta yüzdürmüş kuşağın evlatlarıyız. Ölüm, pişmanlık? Asla! Yine olsa, yine yaparız.” Çanakkale, göklerinden su değil kan yağdıran şehir… Sanki duyuyor gibi üzerinde gezeni, Bir asker haykırıyor. “Toprak nasıl saklar bunca bedeni?” Masa başında, ülkemde ülke kuruyor Düşman evladı. Hani nerede? Toprağının her karışına Yüzlerce şehit vermiş Türk ecdadı. Sene 2015, bir genç haykırıyor. “Biz, bir avuç toprakla devlet kurmuş neslin torunlarıyız. Ölüm, korku? Asla! Yine olsa, Çanakkale, yine destan yazarız.”
Devamını okuyun