Bu İşte Bir Yalnızlık Var (D. Cesur)

Aklı rüzgara, gövdesi kapana takılıp kalmış bir uçurtmadan daha hallice değildir kimimiz için hayat.

Yoktur ne yukarı ne de aşağı doğru bir hareket.

Askıda

ve nedense hep mişli zaman çekimindedir yaşamak.

Bir varmış ya da belki yokmuş.

Küçük uçurtmacık mutlu mesut uçuyormuş.

Esmiş bir deli rüzgar, aniden tepetaklak olmuş.

Öyle savrulmuş ki zavallıcık, ipi yeryüzünden kurtulmuş.

Düşerken başı dönmüş,

Kuyruğu bir kuş teline tutunmuş.

Beklemiş uçurtmacık fakat kimse gelmemiş

Masallar hep mutlu sonlanırmış

Bu yüzden durum biraz tuhafmış

Bu işte bir yalnızlık varmış.

Vardır evet.

Afilli bir yalnızlıktır üstelik.

Eli yüzü düzgün, façası yerinde bir yalnızlık…

Bekler ki görsün kendine yaraşır bir saygınlık.

Mesela, kralı gelse vazgeçmez çalımından

Yoktur kimseye minneti.

Dağıtamaz makyajını fırtınaların öfkesi

Ne ayakları yere değer ne de sivri başı göğe

Ama sağlam tutar kuyruğu

Öyle kolay ezdirmez  kimseye.

Sen hiç rastladın mı ona Apareka?

Uğuldayan kalabalıklarda  sıkışan kalbini  hiç onunla avuttun mu?

Dünyanın kalanına sırtınızı dönüp oturdunuz mu bir banka omuz omuza?

Aslına bakarsan benim gibi bir sükunet düşkünü olmanı salık veremem sana.

Ancak olur da bir yerde buluşursa ayak izlerimiz

Hatırla kulağına mürekkeple damlattığım bu sözleri.

Sev o seçilmiş yalnızlığını Apareka.

Homurtulara, söylentilere ve çekişmelere kendini kapatan o kutsal inzivaya sarıl.

Kimsenin giremediği serin dehlizindir o senin.

Kendi sesinle yeniden buluştuğun, her yüzünde başka bir senle tanıştığın, bin aynalı odandır yalnızlığın.

Seni bir ömürdür tanıyorum Apareka.

Gözlerin nereye değdiğinde yağmur bulutlarına benzer

Ve kulakların hangi şarkıyı işittiğinde dağılır yüreğindeki cam bilyeler bilirim.

Biz seninle hiç konuşamadık sefalı bahçelerde sere serpe.

Varsa yoksa sustuk işte.

Dili lal gecelerde firar eden sözcükler dolanıp durduk.

Bizim tahtımız da burası işte.

Kimsesiz bir hükümdarlığın iki suskun ecesiyiz seninle.

Ne geçiniriz bilge, ne mahlasımızdır toyluk,

Ne zul severiz ne de ederiz kimseye kulluk.

Yüzümüz hep bahar tutmaz ama

İçimiz ılımandır, duran bilir bir soluk.

İşte Apareka!

Biz o askıdaki uçurtmayla aynı demde nefes alırız.

Yolumuzu böyle eyleyen o deli rüzgara rastlamaktan bahtiyarız.